Pınarbaşı’nda 17 Mayıs 2025 tarihinde aşırı hızla seyreden motosiklet sürücüsü 25 yaşındaki hemşire Rifat Gezici, karşıdan gelip dikkatsizce evine dönmeye çalışan 63 yaşındaki İbrahim Tımbıl yönetimindeki araçla çarpışmış, kaza sonucu Gezici hayatını kaybetmiş, motosikletin hız göstergesi180 km’de takılı kalmıştı.
Trafik kazasında hayatını kaybeden 25 yaşındaki Rifat Gezici’nin annesi Meryem Gezici, yaşadığı derin acıyı ve adalet arayışını kaleme aldı.
Trafik Kazası Mağdurları Platformu çatısı altında seslerini duyurmaya çalışan annelerden biri olan Gezici, oğlunun hayallerle dolu yaşamının bir ihmal sonucu yarıda kaldığını vurguladı.
Anne Gezici’nin oğluna yazdığı mektubun tamamı şu şekilde:
“Canım Oğlum Rifat…
Zarar çok büyük
İçeriği Görüntüle
Sen, 25 yaşında pırıl pırıl bir gençtin. Okulunu birincilikle bitirdin, insanlara şifa dağıtmayı seçtin. Hemşire olarak göreve başladın, önünde parlak bir gelecek vardı. Hayallerin büyüktü; düğününe sadece beş ay kalmıştı. Ama bir sürücünün sorumsuzluğu, dikkatsizliği, umursamazlığı seni bizden kopardı.
Sen sadece benim evladım değildin… Üç çocuğumun en zekisi, en kıymetlisi, gururumdun. İnsanlara yardım etmeyi, hayvanlara sevgini göstermeyi kendine görev bildin. Motosiklet camiasında dostluğunla, samimiyetinle herkesin gönlünde taht kurdun. Elini attığın her işte başarıya ulaştın, tertemiz kalbinle herkese örnek oldun.
Kardeşlerin için ise bambaşka biriydin. Engelli kız kardeşine şefkatin, sabrın, sevgin tarifsizdi. Onun yanında adeta bir koruyucu melek gibiydin. Abinle arkadaş gibiydin; sırdaş, yol arkadaşı, can dostuydun. Şimdi her birinin yüreğinde onarılmaz bir boşluk, derin bir özlem kaldı.
Ve biz, evladını toprağa vermiş bir aile, ikinci kez aynı acıya mahkûm edildik. Çünkü seni bu hayattan koparan katil, kefaletle serbest bırakıldı! Evladını mezara koyan bir anne, nasıl olur da katilin özgürlüğünü seyretsin? Bu mu adalet? Bizim yaramız kanarken, sorumlu olanın elini kolunu sallayarak gezmesi, canımızı bir kez daha dağladı.
Ben bir anneyim… Evladımın mezarına her gidişimde içimden adalet çığlığı yükseliyor: Rifat’ın hayatı bu kadar ucuz muydu? Bizim gözyaşlarımız, bizim acımız, bizim kaybımız neden bu kadar değersiz görüldü?
Ben bu dünyadan göçüp gidene kadar, oğlumun hakkını aramaktan asla vazgeçmeyeceğim. Katilin adalet önünde hak ettiği cezayı alması için sesimi duyuracağım. Bu sadece Rifat için değil, yarın başka evlatların da aynı sorumsuzlukla hayattan kopmaması için.
Rifat’ım… Sen bizim gururumuz, kalbimizin ışığısın. Yarım kalan hayallerini biz yaşatacağız. Seni unutturmayacağız. Senin için, adalet için, hakkın için mücadele edeceğiz.
Adalet istiyorum! Evladım için, Rifat’ım için adalet istiyorum!”
